Jaarringen Pasen

 

 

 

Pasen

Na die dag van duisternis,
oneindig diep verdriet,
gingen de vrouwen nog een maal
op weg, naar hem die hen
het liefste was.
Hun hart was zwaar als steen
omdat hij het leven liet.

Op weg naar het verzegeld graf,
een eenzaam gaan,
werd hun hart licht en om hen heen
zijn stem: ‘Raak mij niet aan.
Het graf is leeg.
Zeg aan mijn vrienden dat
ik leef, zeg het iedereen.’

Daar op die plek kreeg toekomst naam
de mensen moed,
werd het gewicht van angst en duisternis
weerlegd met licht,
in het vertrouwen
dat wat Gods hand boetseert
zijn afdruk draagt voorgoed.

 

– Jeanette van Osselen –
www.scheppingvieren.nl

 

 

 

 

.