Labyrinten zijn van alle tijden en plekken.
Het is een doorlopend slingerende weg naar de kern. Onderweg kun je niet verdwalen, want je hoeft geen keuzes te maken zoals in een doolhof. En dat is tevens het grote verschil tussen een labyrint en een doolhof. De aandacht kan naar binnen gericht zijn. Het draaien en keren geven je steeds een nieuw perspectief op de weg.

Over hoe Clara het gaan van de weg volhoudt, schrijft ze:
‘Houd je houvast vast, doe wat je doet en geef niet op’.

‘Neem ons bij de hand op onze levensweg,
in goede en kwade dagen,
bij vreugde en pijn,
bij vallen en opstaan.
Zegen het pad waarop onze voeten gaan.’

Schikking en symboliek

Voor het Clarafeest (op 10 en 11 augustus) maakten we gebruik van een labyrint. Zo liepen we met Clara delen van haar levensweg.
Bij de voltooiing van haar leven plaatsten we een roos in het midden, bij haar overlijden strooiden we rozenblaadjes.

klik op de foto voor een vergroting